خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از دیپلماتها گزارش داد: ایران در حال بررسی طرحی از آمریکا در مذاکرات هستهای است که به این کشور اجازه میدهد بخش بیشتری از زیربنای هستهای اش را حفظ کند.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، آسوشیتد پرس به نقل از دو دیپلمات گزارش داد: ایران در حال بررسی یک طرح از آمریکا در مذاکرات هستهای است که به این کشور اجازه میدهد بخش بیشتری از تاسیسات هستهایاش را به حالت فعال حفظ کند در حالی که تواناییاش را برای تولید سلاح هستهای کاهش میدهد.
بر اساس گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس برنامه غنی سازی اورانیوم ایران اصلی ترین موضوع اختلاف در مذاکرات هستهای است. اورانیوم غنی شده هم می تواند برای تولید سوخت راکتور استفاده شود و هم در ساخت سلاح های هستهای کاربرد دارد. تهران تاکید دارد که برنامه هستهای اش ماهیت کاملا صلاحآمیز دارد و برای برطرف کردن نیازهایش در زمینه انرژی در آینده آن را دنبال میکند.
ایران مخالف خواسته های آمریکا مبنی بر کاهش تعداد سانتریفیوژهایش از 10هزارتا به تنها چند هزار سانتریفیوژ است. اختلاف بر سر ظرفیت غنی سازی ایران به اصلی ترین مانع برای حصول پیشرفت در تلاش های دیپلماتیک ایران و گروه 1+5 تبدیل شده است که در اوایل سال جاری آغاز شد.
دیپلمات ها ماه گذشته به آسوشیتدپرس گفتند که آمریکا درحال ارائه طرح های جایگزین برای کاهش تعداد سانتریفیوژهای ایران است تا بتواند این اختلاف را رفع کند اما تهران این طرح ها را تنها وسیله ای برای فریب افکار عمومی میداند.
یکی از این طرح ها این بود که در صورت توافق تهران این کشور می تواند سانتریفیوژهای بیشتری در اختیار داشته باشد در حالی که ذخیره اورانیوم غنیشده خود در سطوح پایین را کاهش دهد. این اورانیوم تنها برای تامین سوخت راکتورها مورد استفاده قرار می گیرد. اما به راحتی می تواند به ماده مورد نیاز در سطح سلاح تبدیل شود.
این دیپلمات ها که خواستند نامشان فاش نشود همچنین گفتند : رایزنی ها درباره طرح جدید آمریکا آغاز شده و گفتوگو هایی با مسکو برای انتقال احتمالی ذخیره اورانیوم با غنای پایین به روسیه انجام شده است. روسیه هم اکنون سوخت مورد نیاز راکتور هستهای ایران را تامین میکند.
این دو دیپلمات تاکید کردند که مذاکره در این زمینه در مراحل اولیه قرار دارد و ایران هنوز اظهار نظری نکرده است.
دشمن عقل
امام علی علیه السلام :
اَلْهَوى عَدُوُّ الْعَقْلِ؛
هواى نفس، دشمن خرد است.
شرح غرر: ج1، ص68